Μάνα
με το μωρό αγκαλιά με απόκοσμο, απεγνωσμένο βλέμμα να κοιτάζει προς τα Σκόπια.
Ελπίζει να ανοίξουν τα σύνορα....Είναι από τη πόλη Χομς της Συρίας.. Εκεί πίσω
έχει αφήσει 2 νεκρούς: το 5χρονο κοριτσάκι της και τον άντρα της .Έχει αφήσει
το σπίτι της ερειπωμένο σχεδόν ισοπεδωμένο μέσα στα αποκαΐδια ενός πολέμου που
δεν πίστευε ότι θα ανατρέψει τόσο την ζωή της. Ενός πολέμου που αποφασίσανε
κάποιοι ισχυροί του πλανήτη για τα δικά τους γεωπολιτικά κι οικονομικά
συμφέροντα χωρίς να νοιάζονται για το πόσοι Αϊλάν θα χαθούν μετά πνιγμένοι στο
Αιγαίο...για το ποσά ορφανά θα σέρνουν τα βήματα τους σε εθνικές οδούς βρεγμένα
και πεινασμένα...
Κι
αυτή η μάνα αναρωτιέται γιατί η «πολιτισμένη» Ευρώπη υψώνει φράχτες παντού και
στέλνει πάνοπλους αστυνομικούς και στρατιώτες για να εμποδίσουν αυτήν και το
μωρό της (τον μόνο λόγο που της δίνει δύναμη και κουράγιο να συνεχίσει να ζει).
Παντού ανεπιθύμητη, διωγμένη....
Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες αναγκάστηκαν να
εγκαταλείψουν τους τόπους τους από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο
Αφγανιστάν το Ιράκ και τη Συρία. Από τον ακήρυχτο πόλεμο του Ερντογάν απέναντι
στους Κούρδους, την αριστερά και το εργατικό κίνημα της Τουρκίας.
Το ελληνικό κράτος με την εμπλοκή του και την άμεση
συμμετοχή του στις πολιτικές και στρατιωτικές επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών
της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι βαθιά
συνένοχο για τη διάλυση των χωρών της Μέσης Ανατολής και της Ασίας.
Η απέραντη υποκρισία της «ανθρωπιστικής» βοήθειας που παρέχει
η ΕΕ στους πρόσφυγες είναι το περιτύλιγμα της ρατσιστικής και βαθιά ταξικής πολιτικής
της , που αφού διάλεξε το πιο μορφωμένο ειδικευμένο και εύπορο κλείνει τα
σύνορα γράφοντας στα παλαιότερα των υποδήματων της τις διεθνείς συνθήκες και το
διεθνές δίκαιο χρησιμοποιώντας τα φασιστικά υποχείριά της.
Αρνείται το
άσυλο σε πρόσφυγες πολέμου, οργανώνει την εκμετάλλευση εργατών χωρίς χαρτιά και
χτίζει μαζικούς καταυλισμούς, στην Τουρκία και άλλες χώρες, σε καθεστώς
απαρντχάιντ και με άθλιες συνθήκες.
Ταυτόχρονα χρηματοδοτεί με τετραπλάσια ποσά την οργάνωση
αναχαίτισης και μαζικής επαναπροώθησης στην οποία συμμετέχει ενεργά η ελληνική
κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πρωτοστατεί στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών. Πρώτη φορά από
αριστερά γίνεται διαχωρισμός οικονομικών μεταναστών και προσφύγων, οι
περισσότεροι οικονομικοί μετανάστες είναι στην πραγματικότητα πρόσφυγες πολέμου
από το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης πολλαπλασιάζονται, το
τείχος του Έβρου παραμένει, άσυλο δεν
δίνεται σε κανέναν.
Το προσφυγικό σήμερα αποτελεί το μεγαλύτερο χτύπημα τόσο
στους εργάτες των χωρών που εξαφανίζονται από το χάρτη και καταλήγουν στα
σύγχρονα σκλαβοπάζαρα της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης για να γίνουν αντικείμενα της
πιο σκληρής εκμετάλλευσης, όπως δύο αιώνες πρίν στις φυτείες του αμερικανικού
νότου, όσο και για τους εργάτες των χωρών που θα ζήσουν την προσφυγιά «σαν τους
μετανάστες στη δική τους γη».
Μία μπορεί και πρέπει να είναι η απάντηση από τα εργατικά
κινήματα και τα συνδικάτα:
Ταξική
αλληλεγγύη, κοινός αγώνας ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Έξω όλοι οι
ιμπεριαλιστικοί στρατοί από τις ξένες χώρες.
Ενάντια στην Ευρώπη – φρούριο και την ελληνική κυβέρνηση
που τους οδηγούν στα χέρια εκμεταλλευτών και στο θάνατο.
Όχι στις επιχειρήσεις αποτροπής και στις επαναπροωθήσεις.
Να γκρεμιστεί ο φράκτης στον Έβρο. Ελεύθερη είσοδος των
προσφύγων και μεταναστών από τα σύνορα.
Άσυλο για όλους τους πρόσφυγες, νομιμοποίηση και
δικαιώματα για όλους τους μετανάστες.
Όχι στο διαχωρισμό
προσφύγων και οικονομικών μεταναστών.
Ιθαγένεια για όλα τα παιδιά. Ένταξη των παιδιών στα
σχολεία και τους παιδικούς σταθμούς.
Αξιοπρεπή στέγαση, σίτιση, περίθαλψη, μετακίνηση.
